За денес прогнозата велеше високи 35 степени . Не му ја мислев многу ги спакував моите и отидовме . Таму не пречека познатата природа со големите дрва од типот на липа , бреза како и зимзелените некои смрекички и борчиња . Изненадувањето допрва доаѓаше . Тргнавме по едно патче кое веднаш се одвојува од лево над паркингот на средно водно . Тоа порано ни беше омилено патче . По него доаѓавме на една полјана која освен жешко сонце немаше ништо , но ако беше пролет таму најчесто го забележувавме качунките и кокичињата кон крајот на зимата . А не беше далеку таа полјана не требаше многу пеш одење и тоа ни годеше . Уште на почетокот ги забележавме мапите и инструкциите за однесувањето во природа . Беа кратки и јасни , на нив стоеше испишано она што секој човек го знае ама некаде го оставил ,изгубил. .Штом малку залеговме ги видовме трупците од исечените дрвја кои веќе беа обраснати со мов и правеа интересни фигури а дел од корењата на дрвата што се простираа позади висеа меѓу овие фигури и ја дополнуваа сликата .
Не изненадија поставените масички и столчиња на секое проширување на патчето .
Наскоро се одвои едно патче од десно но не тргнавме по него . Претпоставувам дека води кон врвот . Од десната страна забележавме печурки но сепак се врткав кон желадите кои се наоѓаат од левата страна кога одите нагоре . Отсекогаш ми биле примамливи нивните изрецкани листови , а имаше и млади дрва кои најверојатно сами никнале За плодови сеуште е рано .
Малку погоре се одвои за нас добро познатиот пат од левата страна кој водеше до полјаната . Сместен меѓу високи дрвја брзо го изодевме иако ни годеше дебелата сенка .
Само што излеговме на полјаната не чекаше вистинско изненадување . Полјаната не се препознаваше тоа беше веќе пошумено место со мали дрва и летниковец од кој се гледаше дел на Скопје . Младите дрвца беа листопадни , но имаше и зимзелени .
Некаде на средината сеуште стоеше едно дрво кое до половина беше суво а од пола со листови -живо . Тука беа и дивите цвеќиња и трње кои само го дополнуваа изгледот и беа вистински отисок на природата . На целото место му даваа див изгледа и се трудеа на секој начин да ја затскријат „човечката рака „. Така природата чинам покажуваше дека и самата знае да обликува како да се бунтуваше на помошта од човекот иако се гледаше дека тоа беше неопходно . Претходно цврстата земја од новата вегетација беше ровка .
Местото ни овозможи разладување со лесното ветренце , спокој со шумолењето на листовите а раположението го дополнуваше музикалното инсектче кое татко ми го нарекува жежи-печи .
После уживањето од околу два часа и опуштањето на ушните тапанчиња од метежот во Скопје сесимнавме и упативме кон црквата на средно водно .Отсекогаш сум им се нагледувала на растенијата во малата градина позади црквата , но мислам дека овојпат розите беа по прекрасни од кога и да било .
Од страната лево ако се симнувате по скалите према црквата има браздичка посадена со растенија и разнобојни цвеќиња .Босилекот ме плени со неговиот облик , а покрај мене и едно инсектче не можеше да им одолее на цветовите . Заносно се вовлекуваше меѓу нивните црвени ливчиња а уште по ошумоглвено излегуваше и така опијането одеше до другото цветче
Вистинска љубов меѓу цветот и инсектот :)
No comments:
Post a Comment