Прошетка Скопје - Валандово -Дојран ;Манастир Св Ѓорѓи Валандово

Ова лето кон крајот  на јули месец заминавме на кај Валандово  . Бевме сместени во едно од  Валандвоските села - Удово .Селото  беше збиено , луѓето воглавном растрчани секој по своите работи . На  лозјата  грозјето полека зрееше а  лубениците веќе  масовно се береа . Првиот ден го поминавме меѓу роднини никој нејќеше да не изостави  така да едвам постигнавме .... Удовчани  ги доживеав како генерално љубезни и искрени луѓе ....Вториот ден беше определен за посета на градот  ,а во текот на третиот ден беше планирано да тркнеме до Дојран и потоа  назад за Скопје . Кога влеговме во Валандово тоа беше еден смирен град  без гужви и чекања , мало гратче со само една раскрсница на која имаше семафори . Се чувствував прекрасно токму поради таа тивкост во градот ,вистинска оддишка  за  мојот веќе уморен мозок од секојдневната гужва во Скопје  . Во градот не застанувавме зашто времето беше прекратко , па се упативме кон манастирот Св Ѓорѓи . Патот беше тесен , кривулест и нагорен . Постојат два влеза за тој пат во зависност од кој ќе скршнете прво ќе го видите или манстирот или базенот . Манастирот се наоѓа на планината Плавуш а од човекот кој беше одговорен дознав дека е изграден во средниот век како црква а потоа  прераснал во манастир .Човеков не  беше многу зборлив а јас се чувствував како да се натурам .  Местото на кое се наоѓа манастирот е необично тивко смирувачко . Дури и кога зборувавме како да  шепотевме  не знам ни сама зошто .  Погледот е прекрасен восхитувачки на момент ти запира здивот . Половина час седење во дворот беa вистинско уживање и тотално психичко возобнувавање . Се чувствував  како  да ми се изоструваат сетилата , како плуќата да ми „работи“ со тотален капацитет . Црквата е мала  и кога влегувате се симнувате едно скалило надолу . Иконите се некои понови , некои постари . Конаците се исто  така мали а во дворот се наоѓаат неколку чешми со необично ладна вода . Толку ладна  вода досега не сум вкусила . Оттаму се упативме кон базенот друштвото имаше намера да се бања ... Отпрвин ми сметаше гужвата таму ми требаше едно половина час да се привикнам можеби и повеќе  ... Битно зафатив место на стол под сенка пто тој ден беше вистински луксуз и ги гледав како другите се бањаат а  размислував за манастирот ....

На сликите погоре е прикажан погледот од  дворот на манастирот 

Следните две слики подолу се од базенот

За Дојран заминавме третиот ден бидејќи беше претопло седевме кратко и немавме многу време за шетање . Дојран оваа година  ми се виде како пријатно место  , и за чудо таму јадев една од поубавите пици . .На жалост немав време  да разгледам и да се качам до Св Илија  Од се највеќе ми привлекоа внимание штрковите   ...

Манастир Св.Ѓорѓи -Старо Негоричане и „Етно село “

Прошетката до Куманово поточно до манастирот во Старо Негоричане  беше  договорена два месеци  порано меѓу маж ми и еден негов колега ,а беше  утврден и датумот - 15. 07 .2011. Тргнавме по најжешкото некаде околу 16 часот од Скопје  . Тогаш ако се сеќавате беше почетокот на топлотниот бран . По автопатот  беше пеколно немаше многу  автомобили а со тоа немаше и многу бучава  и ќе беше уживанција за  набљудување преку прозор да не беше сонцето . По сите преземени мерки млеко 60 ка фактор и квалитетни очила за сонце патувањето не беше така неиздржливо .На  бензинската на почетокот од Куманово се најдовме со пријателите и продолживме према  манастирот . Кога стигнавме  до манастирот   тој беше веднаш до патот во Старо Негоричане . Пред нас се издигна  голема црква убава камена градба  ... Човекот кој беше одговорен за црквата не  беше дома ,  ни отвори жена му меѓутоа неговото неприсуство ме чинеа некои факти кои сакав да ги дознаам. Во дворот на црквата  мирно тивко зелено со огромни дрвја како листопадни така и зимзелени  ... вистински одмор за душата . Исто така во дворот се наоѓаат неколку гробови претпоставувам на црковните луѓе  .  Влегувањето низ не многу високата врата  беше проследено со групна воздишка  бидејќи внатре беше  многу поладно . Фрескоживописот беше посебно впечатлив на него се познаваа годините на кои им пркосел . Жената која ни ја отвори црквата ни кажа дека тоа истиот фрескопис од  обновувањето на црквата некаде 13-14 век  Истиот наместа е  оштетен меѓутоа  плени со боите , ликовите ,а  композициите  се наредени во циклуси  . Запаливме свеќи се помоливме поседовме . Чувството додека бев  внатре беше необично , прекрасно како да ги полните батериите 100  на саат . Искрено се чувствував како да се  раѓам одново ....

 Излеговме ..Имав  чудно чувство додека го нпуштав местото беше навистина убаво и ми беше  жал што мораше  за кратко да се замине меѓутоа  мнозинството од друштвото посебно децата беа со празни стомаци па мораше , а и изгледа никого не го влечеа старите храмови како мене .  Единствено ми остана нејасно зашто храмот го нарекуваа манастир кога тој во суштина е црква  бидејќи конаци не видов нигде 

За Етно село нема многу да зборувам  ... единствено ми го привлекоа вниманието селските алатки  и колата кои беа поставни во дворот 

Првата слика подолу е направена на патот од Црквата  до  Етно село

Дрвја во центарот на градот

Случајно поминував низ Жена-парк  кога погледот ми го привлече  едно од дрвата  кое имаше една многу интересна дебела гранка  која тргнува  од  долниот дел на стеблото и е дебела  околу полвина од стеблото . За среќа  апаратот беше во мојата чанта па  го фотографирав.  Потоа се рашетав и направив уште неколку фотки и од околните дрвја  . Тогаш ми текна дека секогаш кога поминувам спроти Црвен крст до тротоарот има едно интересно дрво со интересно групирани листови кои образуваат топки . Дрвово никогаш не сум видела  некој да го поткаструва ниту полева , можеби затоа  ми е толку интересно и привлечно

На последнава слика е прикажано „топчестото“ дрво спроти Црвен крст отприлика 

Прошетка во Крушево

На оваа посета до Крушево беше татко ми , не јас . Ми ги донесе сликите вечерта . Беше полн со впечатоци што од градот , што од манастирот , и од доброто друштво кое беше со него , но не заборави да истакне  дека е потребно уште средување ... 

Уживајте во сликите , за овој пост не сакам многу  да пишувам и да го упропастувам со зборови 

Дел од сликите  мене ми будат многу тажни спомени ...