Проблем со штетници

Оваа година навистина имав преголем проблем со штетниците . Особено со малите бели пајачиња . Најпрво се појавија  на  доларот . Отпрвин мислев дека тоа е нешто  што  се појавува   на најмладите листови и е природен тек на растењето   . Тоа бели малечки топкички кои беа лоцирани на спојот на најмладите листови со стеблото и за кратко време исчезнуваа и повторно се појавуваа на најмладите листови . Тоа  беше причината што изгубив доста време , а требаше да делувам многу порано . Случајно еден ден при полевање го закачив доларот со рака тогаш наеднаш испаднаа неколку најмлади ливчиња , а топчињата кои беа на нив се растурија и видов дека се работи за пајажина . По една недела упорно туширање немаше никакво подобрување па отидов во продавница (земјоделска  аптека) и купив средство за штетници кај растенија . Купив Бубакил за растенија кој воопшто не е отровен за топлокрвни животни . Знаев дека се работи за Перметрин но на него немаше упатство на кои рстенија смее , а на кои не смее да  се користи . Бидејќи ми се брзаше воопшто не ѕирнав на интернет ништо за перметринот туку го испрскав доларот , а ги прегледав и другите растенија . Истиот штетник беше присутен на  пиперчето па и него го испрскав . Прскав два дена по ред . Четвртиот ден немаше  штетници ни на двете растенија но ме чекаше ново изненадување . ПЕРМЕТРИНОТ БИЛ КОНТРАИНДИЦИРАН КАЈ СУКУЛЕНТИ КАКО ДОЛАРОТ  . Дури сега следуваше масовно испаѓање на листовите . Сега  и по неколку месеци од прскањето растението сеуште  закрепнува   .За разлика од него пиперчето се разграни расцвета и сега има многу плодови . Соединенијата на перметринот сеуште ми се број 1 избор за штетниците особено заради ниската токсичност кон топлокрвнте животни и човекот но дефинитвно ќе мислам каде ги аплицирам .
Подолу е сликан доларот дури 3 месеци по прскањето и сеуште не е дојден на себе .

Кафеавите траги на листот се оштетувањата од  инсектицидот . Тоа е  еден од листовите кои сеуште не се паднати . 

А еве како изгледаше пред да биде масовно нападнат . 

Уште една слика од пред употребата на инсектицидот има тука

Aлое

Желбата да си купам Алое Вера ја имав одамна . Случајно на  пазарот во Чаир  поточно надвор пред влезот во едно мајско  пладне оваа година налетав на една  жена која продаваше цвеќиња .  Брзав многу  , а жешкото сонце ми ја печеше главата а немав ни наочари  . Покрај неа пројурив  и некаде одзади го слушнав нејзиниот глас „ајде цвеќињаааааа“ .  Влегов во пазарот да купам што треба и тоа не за мене  туку за  баба ми кога враќајќи си го филмот наназад помислив  дека таму имаше алое . По купувањето ми останаа уште 100 денари . Решив на излегување да поминам од истото место и  доколку има таму алое  и доколку цената му е до 100 денаро  да го купам . Алое за 100 денари мислев дека немаше шанса . Излегов и овојпат запрев  пред саксиите со цвеќиња и навистина долу имаше  2 саксии со алое . Прашав колку чинат .

- Помалото 50  а поголемкото 70 денари - ми одговори . 

Ха па тоа беше помалку од 100 денари . Го зедов поголемото , платив , ги однесов продуктите кај баба ми и му ја летнав дома . Одејќи дома приметив дека алоето беше скоро садено целото се нишаше наваму натаму а беше премало за таа саксија . Отпрвин помислив дека нема  да се фати  па затоа не го ни пресадив . Го ставив до прозор , сонце го грееше само во утринските часови , а го наводнував секогаш кога земјата беше  сува . Извесно време немаше нови листови но не венееше кога после 3 недели од земјата никнуваше ново стебленце . Откако стебленцето излезе некои 5 см над земјата поголемото стебло отпочна со пуштање на нови листови , а и помалото растеше  .Сега има уште едно ново стебленце и сега  уште повеќе ми е страв да го пресадам ама кај и да е ќе морам .

И кога се испофалив на неколку пријателки  дека конечно имам Алое вера  по 2 дена кај кактусарот го  видов  блог записот „Горчливо алое“  . Моето алое дефинитивно многу повеќе личи на горчливото алое отколку на алое верата ама кој си нема искуство .... 

Како и да е јас сум побогата за уште едно цвеќе кое  прекрасно си расте , а во следна прилика на купување можам и да го носам за споредба

Подолу на фотографиите  е прикажано веќе потпораснато сликано пред една недела 

Љубичиците на Горде

Неодамна  една моја пријателка ми испрати фотографии од нејзините растенија . Љубичиците кои лани ми беа вишок и ги испратив токму неа . Таа дефинитивно им пружила беспрекорна нега и грижа  и оваа година ме почести  со фотографи и од нив  . Љубичиците кои  кај неа стигнаа полуовенати станале вистинки „убавици “ ,а  освен нив и другите растенија изгледаат прекрасно и весело со своите листови и  цветови што секако се должи на вниманието и грижата која таа им ги посветила

Горде благодарам за фотографиите 

Прошетка Скопје - Валандово -Дојран ;Манастир Св Ѓорѓи Валандово

Ова лето кон крајот  на јули месец заминавме на кај Валандово  . Бевме сместени во едно од  Валандвоските села - Удово .Селото  беше збиено , луѓето воглавном растрчани секој по своите работи . На  лозјата  грозјето полека зрееше а  лубениците веќе  масовно се береа . Првиот ден го поминавме меѓу роднини никој нејќеше да не изостави  така да едвам постигнавме .... Удовчани  ги доживеав како генерално љубезни и искрени луѓе ....Вториот ден беше определен за посета на градот  ,а во текот на третиот ден беше планирано да тркнеме до Дојран и потоа  назад за Скопје . Кога влеговме во Валандово тоа беше еден смирен град  без гужви и чекања , мало гратче со само една раскрсница на која имаше семафори . Се чувствував прекрасно токму поради таа тивкост во градот ,вистинска оддишка  за  мојот веќе уморен мозок од секојдневната гужва во Скопје  . Во градот не застанувавме зашто времето беше прекратко , па се упативме кон манастирот Св Ѓорѓи . Патот беше тесен , кривулест и нагорен . Постојат два влеза за тој пат во зависност од кој ќе скршнете прво ќе го видите или манстирот или базенот . Манастирот се наоѓа на планината Плавуш а од човекот кој беше одговорен дознав дека е изграден во средниот век како црква а потоа  прераснал во манастир .Човеков не  беше многу зборлив а јас се чувствував како да се натурам .  Местото на кое се наоѓа манастирот е необично тивко смирувачко . Дури и кога зборувавме како да  шепотевме  не знам ни сама зошто .  Погледот е прекрасен восхитувачки на момент ти запира здивот . Половина час седење во дворот беa вистинско уживање и тотално психичко возобнувавање . Се чувствував  како  да ми се изоструваат сетилата , како плуќата да ми „работи“ со тотален капацитет . Црквата е мала  и кога влегувате се симнувате едно скалило надолу . Иконите се некои понови , некои постари . Конаците се исто  така мали а во дворот се наоѓаат неколку чешми со необично ладна вода . Толку ладна  вода досега не сум вкусила . Оттаму се упативме кон базенот друштвото имаше намера да се бања ... Отпрвин ми сметаше гужвата таму ми требаше едно половина час да се привикнам можеби и повеќе  ... Битно зафатив место на стол под сенка пто тој ден беше вистински луксуз и ги гледав како другите се бањаат а  размислував за манастирот ....

На сликите погоре е прикажан погледот од  дворот на манастирот 

Следните две слики подолу се од базенот

За Дојран заминавме третиот ден бидејќи беше претопло седевме кратко и немавме многу време за шетање . Дојран оваа година  ми се виде како пријатно место  , и за чудо таму јадев една од поубавите пици . .На жалост немав време  да разгледам и да се качам до Св Илија  Од се највеќе ми привлекоа внимание штрковите   ...

Манастир Св.Ѓорѓи -Старо Негоричане и „Етно село “

Прошетката до Куманово поточно до манастирот во Старо Негоричане  беше  договорена два месеци  порано меѓу маж ми и еден негов колега ,а беше  утврден и датумот - 15. 07 .2011. Тргнавме по најжешкото некаде околу 16 часот од Скопје  . Тогаш ако се сеќавате беше почетокот на топлотниот бран . По автопатот  беше пеколно немаше многу  автомобили а со тоа немаше и многу бучава  и ќе беше уживанција за  набљудување преку прозор да не беше сонцето . По сите преземени мерки млеко 60 ка фактор и квалитетни очила за сонце патувањето не беше така неиздржливо .На  бензинската на почетокот од Куманово се најдовме со пријателите и продолживме према  манастирот . Кога стигнавме  до манастирот   тој беше веднаш до патот во Старо Негоричане . Пред нас се издигна  голема црква убава камена градба  ... Човекот кој беше одговорен за црквата не  беше дома ,  ни отвори жена му меѓутоа неговото неприсуство ме чинеа некои факти кои сакав да ги дознаам. Во дворот на црквата  мирно тивко зелено со огромни дрвја како листопадни така и зимзелени  ... вистински одмор за душата . Исто така во дворот се наоѓаат неколку гробови претпоставувам на црковните луѓе  .  Влегувањето низ не многу високата врата  беше проследено со групна воздишка  бидејќи внатре беше  многу поладно . Фрескоживописот беше посебно впечатлив на него се познаваа годините на кои им пркосел . Жената која ни ја отвори црквата ни кажа дека тоа истиот фрескопис од  обновувањето на црквата некаде 13-14 век  Истиот наместа е  оштетен меѓутоа  плени со боите , ликовите ,а  композициите  се наредени во циклуси  . Запаливме свеќи се помоливме поседовме . Чувството додека бев  внатре беше необично , прекрасно како да ги полните батериите 100  на саат . Искрено се чувствував како да се  раѓам одново ....

 Излеговме ..Имав  чудно чувство додека го нпуштав местото беше навистина убаво и ми беше  жал што мораше  за кратко да се замине меѓутоа  мнозинството од друштвото посебно децата беа со празни стомаци па мораше , а и изгледа никого не го влечеа старите храмови како мене .  Единствено ми остана нејасно зашто храмот го нарекуваа манастир кога тој во суштина е црква  бидејќи конаци не видов нигде 

За Етно село нема многу да зборувам  ... единствено ми го привлекоа вниманието селските алатки  и колата кои беа поставни во дворот 

Првата слика подолу е направена на патот од Црквата  до  Етно село

Welcome back :)

Преголема  е празнината кога те испраќам и колку и да се обидувам да се навикнам на тоа  таа стои таму како дупка од  ништо.  Црнило кое може да ме голтне .... И колку да се трудам да ја избркам и заменам со убави мисли не иде . Повторно се појавува црно отпрвин малечко потоа се поголемо  и поголемо . Некогаш навистина се прашувам дали ќе ме голтне ...

Обожувам да ги бројам деновите кога те дочекувам последните 5 ги шкрткам во календарот  . Колку што претходно била голема празнината  станува голема возбудата за нови КОМПЛЕТНИ , ИСПОЛНЕТИ денови . Како на онаа празнина токму тоа да и е задача да создаде резерва место за да се всели возбудата   таму некаде во мене , не знам каде точно , но битно е ја чувствувам ...

И се така како во циклуси возбуда - празнина .... Живеам за денот кога нема да има потреба да те испраќам далеку туку ќе те чувам блиску блиску и секој ден ќе биде КОМПЛЕТЕН ИСПОЛНЕТ .

П.С Можеби требаше да почекам до Денот „Д “ но возбудата , инспирацијата и желбата за пишување  беа преголеми

Дрвја во центарот на градот

Случајно поминував низ Жена-парк  кога погледот ми го привлече  едно од дрвата  кое имаше една многу интересна дебела гранка  која тргнува  од  долниот дел на стеблото и е дебела  околу полвина од стеблото . За среќа  апаратот беше во мојата чанта па  го фотографирав.  Потоа се рашетав и направив уште неколку фотки и од околните дрвја  . Тогаш ми текна дека секогаш кога поминувам спроти Црвен крст до тротоарот има едно интересно дрво со интересно групирани листови кои образуваат топки . Дрвово никогаш не сум видела  некој да го поткаструва ниту полева , можеби затоа  ми е толку интересно и привлечно

На последнава слика е прикажано „топчестото“ дрво спроти Црвен крст отприлика